بی اعتنایی روحانی به اهل سنت خالی کردن پشت اصلاح طلبان است

ایرج اعتمادی: مگر در عبور از اصلاح طلبی معبری برای اهل سنت پیش بینی شده است که روحانی را نکوهش کنیم که چرا در آیین تحلیف از زعمای اهل سنت دعوت نکرد! اصلاح طلبی در ایران تنها عصاره ی اعتمادی بود که اهل سنت می توانست در بدنه ی نظام به آن چنگ بزند. و روحانی امروز سردمدار این جریان-هرچند از نوع اعتدال- در شکل رسمی آن است. مگر راه دیگری هم وجود دارد که روحانی را تهدید کنیم؛ حقیقت آن است که جنبش اصلاحات در ایران جریانی بود که اعتماد عمومی اقشار مختلف جامعه، قومیت ها و مذاهب و اقلیت ها را به خود جلب کرد. به جز این، نه راهی برای اهل سنت مانده بود و نه پناهگاهی؛ روی دیگر این سکه آن است که روحانی مگر چقدر قدرت دارد؟ همین قدر که می آید و با ترس و لرز در سیمای ملی از حقوق اهل سنت حرف می زند، خدای را هفت پشتش بیامرزاد! بنده به عنوان یک خبرنگار این شیوه ی اطلاع رسانی را فی نفسه نوعی شجاعت روحانی تلقی می کنم، اهل سنت چنان از دستیابی به حقوق اولیه و قانونی خود در این سالها محروم بوده که همین اعتراف یک مقام بلندپایه، در برنامه ی خاصی که میلیونها بیننده دارد، به خودی خود اقناع کننده است. این حرف روحانی اگرچه برای شعار تبلیغات انتخاباتی بکار آمد ولی صرفا شعار نبود؛ واقعیتی بود که روحانی در دوره قبل با آن دست و پنجه نرم کرده بود و راست می گفت از آنچه در بحث انتصابهای اهل سنت بر او رفته بود. راست است که پیشترها اهل سنت را تنها برای مناسبتها و پای صندوق ها می خواستند، ولی امروز فکر می کنم در کنار همه ی این دیدگاهها، فضاهای حداقلی برای اهل سنت به وجود آمده است، هر چند این فضا در جدال سیاسی جناح های حاکمیت به وجود آمده باشد! به هر حال جناح اصلاح طلب در ایران به خوبی می داند که اگر می خواهد بر رقبای خود پیروز شود دل اهل سنت را باید به دست آورد؛ حالا در تحلیف نتواستند، در جایی دیگر، به شکلی دیگر؛ بالاخره این ظرفیت عظیم در پشت سر آنها هست و بعید می دانم به هیچ جناح دیگری دل خوش بدارند، نه اینکه اهل سنت با نظام و حاکمیت مخالف باشند، دست کم این است که حضور تندروها در سایر جناح ها بیشتر به چشم می خورد و در ساختار طیف اصلاح طلبان چیزی به مفهوم تندروی در ذهن اهل سنت نیست. اهل سنت مخالف نظام نیست، با تندروی مخالف است؛ اهل سنت می خواهد به جرم اهل سنت بودن در وطنش تحقیر نشود! اهل سنت می خواهد به گناه اهل سنت بودنش مورد تبعیض قرار نگیرد؛ اهل سنت می خواهد او را به عنوان یک ایرانی به رسمیت بشناسند! اهل سنت دل در گرو این آب و خاک دارد، می خواهد در تصمیم گیری های کلان کشورش مشارکت داشته باشد؛ اهل سنت حقی از این آب و خاک دارد، که چه بسا از نظر اعتقادی هم به آن پایبند است. روحانی این کار را هم بکند و به خیلی ها تفهیم نماید که اهل سنت ایران واقعا کشورشان را دوست دارند. روحانی بداند، اهل سنت را نه تنها به خاطر اینکه به او رای دادند، به خاطر اینکه پشتوانه ی عظیم اصلاح طلبان در ایران هستند، آنها را پاس بدارد؛ این جناح سیاسی شاید بیش از آنچه به تصمیم های امروز روحانی نیاز دارد، در آینده به اهل سنت نیاز خواهد داشت؛ بی اعتنایی روحانی به اهل سنت، به معنای خالی کردن پشت اصلاح طلبان از این پشتوانه ی عظیم مردمی در جمهوری اسلامی است. بنده شخصا روحانی را نه اهل خیانت و پشت کردن که اهل صداقت و امانتداری می بینم و از این منظر، او نه به اصلاح طلبان پشت خواهد کرد و نه اهل سنت، و بنا به وامداری که به جریان اصلاح طلبی کشور دارد، بی شک در انتصابهای پیش رو، وفایش را به اصلاح طلبان نشان خواهد داد.